DODATKOWE SYSTEMY OSZCZĘDZANIA NA STAROŚĆ W KRAJACH ROZWINIĘTYCH. PRZESŁANKI, ROZWIĄZANIA I DOŚWIADCZENIA

ISBN: 978-83-61597-68-1

189 stron
format: B5
oprawa: miękka
Rok wydania: 2021

Książka ta powstała z głębokiego przeświadczenia autorki, że dodatkowe oszczędzanie na starość w obecnej sytuacji demograficznej jest czymś potrzebnym, a wręcz koniecznym. Publiczne systemy emerytalne będą mogły zapewnić obecnym młodym ludziom jedynie minimalny poziom utrzymania na emeryturze. Jednak świadomość tego jest w naszym społeczeństwie niewielka. Nieliczni też dysponują dostateczną wiedzą i zasobami aby zapewnić sobie indywidualne zabezpieczenie godnej starości. Do tego potrzebne jest stworzenie instytucji pomocnych w systematycznym oszczędzaniu na starość - dodatkowe systemy emerytalne, które od lat rozwijają się w wielu krajach z dużym pożytkiem dla ich uczestników. Przykłady ich działania w dziesięciu krajach, w których zostały najbardziej rozwinięte opisuję w tej książce. Sporo miejsca jest w niej poświęcone konkretnym rozwiązaniom instytucjonalnym, ale staram się też pokazać szerszy kontekst ich funkcjonowania oraz widoczne już obecnie pożytki z ich działania dla poziomu dochodów emerytów. W drugiej części książki opisuję próby wprowadzenia podobnych systemów w ramach reformy emerytalnej w Polsce oraz ich ewolucję, analizuję też powody niepowodzeń i próbuję zarekomendować kierunki rozwiązań zmierzających do osiągnięcia podobnych rezultatów, jakie udało się osiągnąć w krajach, które odniosły w tej dziedzinie sukces.
od Autorki

SPIS TREŚCI

Wstęp

Część I. Przyczyny dodatkowego oszczędzania na starość i doświadczenia
krajów najbardziej zaawansowanych w budowie instytucji służących
tym celom

1. Wprowadzenie. Po co jest potrzebne dodatkowe oszczędzanie na starość?
Demograficzne i ekonomiczne uwarunkowania systemów emerytalnych

2. Dodatkowe, prywatne systemy emerytalne (DSE) - ogólna charakterystyka
i znaczenie ekonomiczne
2.1. Rodzaje i typy prywatnych systemów emerytalnych
2.2. Zasięg występowania dodatkowych systemów emerytalnych
2.3. Znaczenie dodatkowych systemów emerytalnych dla poziomu obecnych
i przyszłych świadczeń

3. Przykłady dodatkowych prywatnych systemów emerytalnych
w wybranych krajach
3.1. Szwecja
3.2. Norwegia
3.3. Holandia
3.4. Szwajcaria
3.5. Republika Federalna Niemiec
3.6. Nowa Zelandia
3.7. Wielka Brytania
3.8. Kanada
3.9. Australia
3.10. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej

4. Kryteria oceny jakości systemów emerytalnych

5. Podsumowanie części I

Część II. Próby wprowadzania dodatkowych systemów emerytalnych w Polsce
na tle reformy systemu emerytalnego

Wprowadzenie

1. Kontekst historyczny. Konstrukcja reformy emerytalnej z 1999 r. i jej
wdrożenie

2. Odwrót od reformy w obszarze filara kapitałowego

3. Okres schyłkowy OFE i ważenie się losów filara kapitałowego

4. Zarys koncepcji "ożywienia" OFE i architektury PPK
4.1. Transfer z OFE do SFIO
4.2. Istniejące dobrowolne, prywatne programy oszczędzania na emeryturę
i ich ograniczenia
4.3. Pracownicze plany kapitałowe (PPK) - koncepcja i instrumenty

5. Argumenty za i przeciw

6. Zakończenie

7. Postscriptum: Realizacja programu PPK i przekształcania OFE
w roku pandemii
7.1. Realizacja programu PPK
7.2. Realizacja przekształceń sektora OFE

Uwagi końcowe

Literatura do części I

Literatura do części II

Spis tabel

Informacja o Autorce