STANDARDY ZWALCZANIA HANDLU LUDŹMI W PRAWIE MIĘDZYNARODOWYM

Wykaz skrótów

Wstęp

Wprowadzenie do problematyki handlu ludźmi

CZĘŚĆ I. Geneza i ewolucja pojęcia handlu ludźmi

Uwagi wstępne

Rozdział I. Instrumenty walki z niewolnictwem
1.1. Konwencja z 1926 roku
1.2. Konwencja uzupełniająca z 1956 roku
1.3. Pozostałe regulacje
1.4. Niedokończona abolicja - współczesne formy niewolnictwa

Rozdział II. Instrumenty międzynarodowego prawa pracy
2.1. Konwencje związane z eliminacją pracy przymusowej
2.2. Konwencje związane z ograniczaniem pracy dzieci
2.3. Konwencje związane z ochroną pracowników migrujących

Rozdział III. Instrumenty zwalczania handlu kobietami i dziećmi - ewolucja pojęcia handlu ludźmi
3.1. "Białe niewolnictwo"
3.1.1. Porozumienie z 1904 roku
3.1.2. Konwencja z 1910 roku
3.2. Konwencja z 1921 roku
3.3. Konwencja z 1933 roku
3.4. Konwencja z Lake Success
3.4.1. Obowiązywanie konwencji z Lake Success
3.4.2. Wpływ na kształt definicji handlu ludźmi
3.5. Pozostałe instrumenty dotyczące handlu kobietami lub dziećmi poprzedzające przyjęcie protokołu z Palermo
Podsumowanie

CZĘŚĆ II. Współczesne standardy zwalczania handlu ludźmi w aktach prawa międzynarodowego

Uwagi wstępne

Rozdział IV. Handel ludźmi w prawie karnym transnarodowym
4.1. Konwencja ONZ o międzynarodowej przestępczości zorganizowanej
4.1.1. Antecedencje
4.1.2. Transnarodowa przestępczość - transnarodowe prawo karne?
4.1.3. Zakres stosowania
4.2. Protokół o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi
4.3. Monitorowanie implementacji konwencji i protokołu z Palermo

Rozdział V. Definicja handlu ludźmi i jej elementy
5.1. Element I - czynności
5.2. Element II - użyte środki
5.3. Element III - cel
5.3.1. Handel ludźmi w celu wykorzystania prostytucji innych osób lub innych form wykorzystania seksualnego
5.3.2. Handel ludźmi w celu wykorzystania do pracy przymusowej lub obowiązkowej
5.3.3. Handel ludźmi w celu niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa
5.3.4. Handel ludźmi w celu poddaństwa
5.3.5. Handel ludźmi w celu usunięcia narządów
5.3.5.1. Handel ludźmi w celu usunięcia narządów a handel narządami
5.3.5.2. Inne postacie handlu ludźmi w celu usunięcia narządów

Rozdział VI. Handel ludźmi w regionalnych instrumentach prawa międzynarodowego przyjętych po roku 2000
6.1. Konwencja Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi
6.2. Dyrektywa 36/2011/UE
6.3. Konwencja SAARC o zapobieganiu i zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi w celu prostytucji
6.4. Konwencja ASEAN przeciwko handlowi ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi
Podsumowanie

CZĘŚĆ III. Współczesne standardy zwalczania handlu ludźmi w orzecznictwie

Uwagi wstępne

Rozdział VII. Handel ludźmi w orzecznictwie ETPC
7.1. Skargi dotyczące niewoli domowej
7.1.1. Siliadin przeciwko Francji
7.1.2. C.N. i V. przeciwko Francji - niewola domowa a immunitet dyplomatyczny
7.1.3. C.N. przeciwko Zjednoczonemu Królestwu - handel ludźmi a możliwość nadania statusu uchodźcy
7.1.4. Elisabeth Kawogo przeciwko Zjednoczonemu Królestwu
7.2. Handel ludźmi a artykuł 4 EKPC
7.2.1. Rantsev przeciwko Cyprowi i Rosji
7.2.2. M. i inni przeciwko Bułgarii i Włochom
7.3. Skuteczna identyfikacja pokrzywdzonych
7.3.1. L.E. przeciwko Grecji
7.3.2. G.J. przeciwko Hiszpanii
7.3.3. J. i inni przeciwko Austrii

Rozdział VIII. Handel ludźmi a prawo karne międzynarodowe
8.1. Wyrok MTKJ w sprawie Focy - zniewolenie w prawie karnym międzynarodowym
8.2. Handel ludźmi przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym
8.2.1. Handel ludźmi jako zbrodnia przeciwko ludzkości
8.2.2. Handel ludźmi jako zbrodnia wojenna
8.2.3. Jurysdykcja MTK nad zbrodniami Daesh

Rozdział IX. Handel ludźmi w wybranych orzeczeniach sądów krajowych państw-stron protokołu z Palermo
9.1. Sąd Najwyższy Australii - sprawa R. przeciwko Tang
9.2. Sąd Najwyższy w Queensland - sprawa R. przeciwko Kovacs
9.3. Sąd Najwyższy Zjednoczonego Królestwa - sprawa Hounga przeciwko Allen
9.4. Sąd Najwyższy Holandii - sprawa chińskich pracowników restauracji
9.5. Sąd Najwyższy RFN - sprawa marokańskich artystów
Podsumowanie

Zakończenie

Wykaz źródeł
I. Traktaty
II. Akty prawa unijnego
III. Dokumenty państw i organizacji
IV. Orzecznictwo
V. Strony internetowe

Bibliografia