POPRAWA JAKOŚCI ŚRODOWISKA ZBUDOWANEGO A ROLA EDUKACJI ARCHITEKTONICZNEJ DZIECI

ISBN: 978-83-7283-927-5

216 stron
format: B5
oprawa: miękka
Rok wydania: 2018

Dostrzegając liczne i wielorakie problemy przestrzenne, należy stwierdzić, iż edukacja na temat środowiska zbudowanego, docierająca do całego społeczeństwa, stanowić może skuteczny początek długofalowego procesu pozytywnych zmian w tym zakresie. Istnieją przykłady państw, gdzie tego rodzaju kompleksowe działania przyczyniły się do ewolucji nastawienia do zagadnień architektury. W związku z powyższym, można założyć, że architektura jest niezbędnym obszarem edukacji dzieci, kształtującym postawy społeczne wobec jakości środowiska zbudowanego. W rezultacie powszechna edukacja architektoniczna dzieci (w dłuższej perspektywie czasowej) przekłada się na wzrost atrakcyjności regionalnej i narodowej. Przyjąć można też, że określone treści oraz formy zajęć mają, większe niż inne, znaczenie i celowość w edukacji przestrzennej dzieci i młodzieży. (ze "Wstępu")

SPIS TREŚCI

WSTĘP

I. WPROWADZENIE1. Miejsce architektury w społeczeństwie 2. Edukacja o środowisku zbudowanym 3. Cel pracy II. CELE I ZNACZENIE RÓŻNYCH FORM EDUKACJI ARCHITEKTONICZNEJ 1. Obszary architektury w ramach edukacji powszechnej 1.1. Droga do budowania świadomości społecznej. Szwecja 1.2. Środowisko zbudowane narzędziem w poznawaniu świata. Finlandia 1.3. Wiedza historyczna i poszanowanie tradycji budowlanych. Norwegia 1.4. Dostrzeganie i poznawanie otoczenia. Irlandia 1.5. Środowisko zbudowane podstawą tożsamości regionalnej. Polska -Dialog z otoczeniem 1.6. Wstęp do zagadnień architektonicznych. Obowiązująca w Polscepodstawa programowa 1.7. Podsumowanie 2. Holistyczne ujęcie architektury w działaniach pozaszkolnych 2.1. Zmienność architektury na przestrzeni epok 2.2. Architektura w relacji do życia, natury i sztuki 2.3. Motywy architektoniczne 2.4. Przyrodnicze inspiracje w architekturze 2.5. Procesy kształtujące miasta 2.6. Systematyczność i konsekwencja w nauczaniu architektury 2.7. Podsumowanie 3. Aspekty architektury o szczególnym znaczeniu, uwzględnianew jednorazowych zajęciach edukacyjnych 3.1. Składniki architektury - kształt, struktura, materiał 3.2. Projektowanie w wielu wymiarach - urbanistyka, architektura, design 3.3. Historia i współczesność w bezpośrednim odbiorze architektury 3.4. Architektura częścią większej całości 3.5. Interaktywność architektury 3.6. Zrozumienie poprzez doświadczenie 3.7. Powiązania w architekturze 3.8. Podsumowanie III. EDUKACYJNA ROLA ARCHITEKTURY I SPOSOBY JEJ REALIZACJIW OBIEKTACH DLA DZIECI 1. Percepcja przestrzeni a architektura 1.1. Oddziaływanie architektury na człowieka 1.2. Postrzeganie otoczenia a wiek 1.3. Potrzeby rozwojowe dzieci a architektura 2. Architektura dla dzieci. Studium przypadków 2.1. Architektura jako źródło sensorycznego poznawania świata 2.2. Siła oddziaływania środowiska zbudowanego 2.3. Idea zrównoważonego rozwoju w kształtowaniu obiektów oświaty 2.4. Społeczny wymiar architektury 2.5. Budynek oświaty jako element struktury miasta 2.6. Miejsce dzieci w mieście 2.7. Podsumowanie 3. Udział dzieci w projektowaniu. Praktyczne działanie jako sposóbprzybliżania architektury 3.1. Miasto w oczach młodych ludzi 3.2. REBUS, czyli szkoła według dzieci 3.3. Oswoić przestrzeń 3.4. Podsumowanie IV. PODSUMOWANIE V. ILUSTRACJE VI. BIBLIOGRAFIA