OCHRONA CYBERPRZESTRZENI UNII EUROPEJSKIEJ POLITYKA STRATEGIA PRAWO

ISBN: 978-83-01-21672-6

389 stron
format: B5
oprawa: miękka
Rok wydania: 2021

W książce Ochrona cyberprzestrzeni Unii Europejskiej autorka analizuje działania podjęte przez Unię Europejską w ramach polityki ochrony cyberprzestrzeni przez UE jako obowiązku zabezpieczenia wspólnej przestrzeni bezpieczeństwa informacyjnego UE w obliczu współczesnych zagrożeń. Przeanalizowana została również aktualna strategia cyberbezpieczeństwa, polityki i regulację w wymiarze instytucjonalno-prawnym w odniesieniu do standardów międzynarodowych oraz unijnych, w kierunku ustanowienia reguł współpracy między Unią a państwami członkowskimi.

SPIS TREŚCI

Wykaz skrótów

Wstęp

1. Geneza i istota bezpieczeństwa informacyjnego
1.1 Geneza bezpieczeństwa informacyjnego w Unii Europejskiej
1.2 Istota bezpieczeństwa informacyjnego w Unii Europejskiej

2. Strategia cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej w XXI w.
2.1 Paradygmat bezpieczeństwa państwa w stosunkach międzynarodowych
2.2 Europejska strategia bezpieczeństwa jako instrument polityki
cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej
2.3 Istota strategii ochrony cyberprzestrzeni Unii Europejskiej

3. Uwarunkowania cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej
3.1 Istota i zakres cyberterroryzmu jako zagrożenia w XXI w.
3.2 Uwarunkowania zagrożeń cyberterrorystycznych w Unii Europejskiej
3.2.1 Uwarunkowania zewnętrzne
3.2.2 Uwarunkowania wewnętrzne

4. Prawne standardy cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej
4.1 Międzynarodowe normy prawne w zakresie zwalczania cyberterroryzmu
4.1.1 Rada Europy wobec cyberprzestępczości
4.1.2 Interpol w walce z cyberterroryzmem
4.1.3 Organizacja Narodów Zjednoczonych w walce z cyberterroryzmem
4.2 Prawo unijne wobec cyberterroryzmu
4.2.1 Prawo pierwotne Unii Europejskiej wobec cyberterroryzmu
4.2.1.1 Traktat z Maastricht
4.2.1.2 Traktat z Amsterdamu
4.2.1.3 Traktat z Nicei
4.2.1.4 Traktat z Lizbony
4.2.2 Prawo wtórne Unii Europejskiej wobec cyberterroryzmu
4.2.3 Instytucjonalny wymiar zwalczania cyberprzestępczości
w prawie Unii Europejskiej

5. Realizacja polityki cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej
5.1 Unia jako podmiot polityki ochrony cyberbezpieczeństwa
5.2 Instrumenty polityki cyberbezpieczeństwa
5.2.1 Europol i SIS
5.2.2 Eurojust
5.2.3 Agencja UE ds. Cyberbezpieczeństwa (Europejska Agencja
ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji)
5.2.4 Europejskie Centrum ds. Walki z Cyberprzestępczością
5.2.5 Decyzje ramowe i strategie UE dotyczące problematyki
zwalczania cyberterroryzmu

6. Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa w Unii Europejskiej
na przykładzie wybranych państw
6.1 Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa w Estonii
6.1.1 Podstawowe dokumenty w zakresie polityki
cyberbezpieczeństwa
6.1.2 Instytucjonalny wymiar polityki cyberbezpieczeństwa
6.2 Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa w Polsce
6.2.1 Podstawowe dokumenty w zakresie polityki cyberbezpieczeństwa
6.2.2 Polski Kodeks karnywobec polityki cyberbezpieczeństwa
6.2.3 Wymiar instytucjonalny zwalczania cyberterroryzmu w Polsce
6.2.4 Dyrektywa NIS w prawie polskim
6.3 Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa w RFN
6.3.1 Podstawa prawna polityki cyberbezpieczeństwa
6.3.2 Instytucjonalny wymiar polityki cyberbezpieczeństwa RFN
6.4 Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa we Francji
6.4.1 Podstawowe dokumenty w zakresie polityki
cyberbezpieczeństwa
6.4.2 Instytucjonalny wymiar polityki cyberbezpieczeństwa
6.5 Implementacja polityki cyberbezpieczeństwa w Wielkiej Brytanii
6.5.1 Podstawowe dokumenty w zakresie polityki cyberbezpieczeństwa
6.5.2 Instytucjonalny wymiar polityki cyberbezpieczeństwa

7. Skutki i perspektywy rozwoju strategii i polityki cyberbezpieczeństwa
Unii Europejskiej
7.1 Skutki polityki i strategii cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej
7.2 Perspektywy polityki i strategii cyberbezpieczeństwa Unii Europejskiej

Zakończenie

Bibliografia