AKREDYTACJA W ŻYCIU SPOŁECZNYM I POLITYCZNYM

ISBN: 978-83-7545-130-6   348 stron format: B5 oprawa: miękka Rok wydania: 2009

Mechanizmy tu przedstawiane usytuowane są na styku dziedziny badań socjologii, psychologii, etyki, prakseologii, socjotechniki, marketingu i PR. Jeśli czytelnik dostrzeże znaczenie ich splatania się dla życia publicznego, kultury politycznej, to nie zdziwi go, że kodyfikacji podjął się politolog. Jednak nie jest to książka tylko dla polityków i politologów. Dla nich też - gdyż muszą zrozumieć, jak silne są związki i analogie między relacjami i strukturami z życia codziennego ludzi, nawet intymnego, ze sfery stosunków rodzinnych, towarzyskich, sąsiedzkich, pracowniczych a formami oddziaływania publicznego. Już lepiej rozumieją i politycy, i politolodzy, analogię między teatrem a "sceną polityczną". A zaraźliwa fascynacja marketingiem i PR sprawia, iż niektórzy przestają już się zastanawiać, "ile jest polityki w polityce", tak bardzo wymogi spektaklu, gadżety i rekwizyty zaprzężone do walki o "wizerunek" przesłoniły im treść społeczną tej działalności.

SPIS TREŚCI

Wstęp

CZĘŚĆ PIERWSZAAKREDYTACJA-DROGA DO UZNANIARozdział pierwszyUZNANIE JAKO WARUNEK UCZESTNICTWA I SUKCESUI. Istota i aspekty uznaniaII. Uznanie bierneIII. Uznanie władzy w państwieIV. Uznanie społeczneV. Samouznanie (autoakceptacja)VI. Potrzeba uznania ze strony innychRozdział drugiFORMALNE PROCEDURY AKREDYTACJIVII. Uznanie państwa jako akredytacjaVIII. Akredytacja przedstawicieli dyplomatycznychIX. Inne procedury akredytacji (pod własną nazwą)X. Akredytacja w formie autoryzacjiXI. Akredytacja pod inną nazwą i bez nazwyRozdział trzeciAKREDYTACJA JAKO SPRAWDZIAN PRETENDENTÓWXII. Specyfika akredytacji nieformalnejXIII. Akredytacja a legitymizacjaXlV. Immanentne pułapki akredytacjiCZĘŚĆ DRUGAPRZESŁANKI AKREDYTACJI PRETENDENTÓWRozdział czwartyRACJONALNE PRZESŁANKI UZNANIA SPOŁECZNEGOXV. Warunkowe, selektywne zaufanieXVI. WiarygodnośćXVII. Uwierzytelniona tożsamośćXVIII. Racjonalny obywatel-wyborcaRozdział piątyPRZESŁANKI FAŁSZYWEJ AKREDYTACJI XIX. Podatny grunt: ludzka irracjonalność XX. Subiektywne poczucie wiarygodności XXI. Naiwność spontaniczna i sprowokowana XXII. Pod urokiem (przynęta atrakcyjności) XXIII. Złudne kryteria atrakcyjności CZĘŚĆ TRZECIANARZĘDZIA I FORMY FAŁSZYWEJ AKREDYTACJI Rozdział szóstyWYRÓŻNIKI I ATRYBUTY FAŁSZYWEJ AKREDYTACJI XXIV. Wizerunek zamiast tożsamości XXV. Programowa nieszczerość i nieprzejrzystość XXVI. Emocjonalne wymuszenie Rozdział siódmyHIPOKRYZJA, czyli DWULICOWOŚĆ XXVII. Istota obłudy XXVIII. Odmiany hipokryzji XXIX. Pobudki, intencje i funkcje hipokryzji XXX. Przewrotny "pryncypialny relatywizm" XXXI. Obłuda wielozwrotna Rozdział ósmyTYPOWE METODY I TAKTYKI PODSTĘPNEJ AKREDYTACJI XXXII. Manipulatorska pseudowiarygodność XXXIII. Manipulacyjna autoprezentacja XXXIV. Warianty taktyczne fałszywej akredytacji. PostscriptumInspiracje